عنوان کامل پایان نامه :بررسی مسیر مگنوسلولار مغز در افراد دارای ویژگی های شخصیتی اسکیزوتایپال
۲-۲-۱۳- ماتریس هامفری
ماتریس هامفری جدیدترین نسل پریمتری تکنولوژی بسامد دو برابر (FDT) است که در سال ۲۰۰۳ با ۷ آزمون کاربردی، برای حرفه های مراقبت از چشم ابداع شده است (پاتل، ۲۰۰۴).
با حساس بودن تکنولوژی بسامد دو برابر (FDT) نسبت به آسیب مسیر مگنوسلولار، این نوع آسیب در بیماری گلوکوم به اثبات رسیده است. ماتریس هامفری با استفاده از تکنولوژی بسامد دو برابر به طور خاص، به منظور نشانه گیری گذرگاه مگنوسلولار طراحی شده است که گمان می رود در مراحل نخست این بیماری دچار آسیب می شود. در مطالعات مختلف به خوبی ثابت شده است که بافت های مگنوسلولار به طور وسیعی در این بیماری انحطاط برنده، تحت تأثیر قرار می گیرند (پاتل، ۲۰۰۴).
پریمتری هامفری با تکنولوژی بسامد دو برابر عمل می کند و این ابزار سال ها تحقیق و آزمون را پشت سر گذشته که عملکرد آن را تأیید می کند. این دستگاه قابل حمل و نقل و آسان ترین ابزار خودکار سنجش میدان بینایی است که تاکنون ساخته شده است. محرک ها در این ابزار به منظور تحریک خاص نورون ها در گذرگاه مگنوسلولار طراحی شده اند؛ این محرک ها شامل یک شبکه کوچک موج سینوسی هستند که در بسامد ۱۵ هرتز با جایگزین کردن میله های سیاه و سفید در هر فاز حالت چشمک زن پیدا می کند (چشمک زن فاز متقابل)[۱]. گذرگاه مگنوسلولار می تواند چشمک زدن سریع را ردیابی کند. بنابراین، محرک های این ابزار که در یک میدان نسبتاً سریع ۱۵ هرتزی چشمک می زنند، این گذرگاه را فعال می کنند و این سرعت، بالاتر از میزان سرعت لازم برای فعال کردن گذرگاه پارووسلولار است. هم چنین، گذرگاه مگنوسلولار به واسطه پاسخ های غیر خطی می تواند ادراک را تغییر دهد. بنابراین، به نظر می رسد شبکه دو برابر بسامد فضایی حقیقی اش را داراست. به همین خاطر (بسامد دو برابر) نامیده می شود. اگر پاسخ ها خطی بودند (گذرگاه پارووسلولار)؛ هدف باید به صورت یک فضای خاکستری یکنواخت دیده می شد. به علاوه شبکه های بزرگ که در این ابزار برای تحریک مسیر مگنوسلولار مورد استفاده قرار می گیرد تفکیک پذیری فضایی ضعیفی دارد. تنها گذرگاه پارووسلولار قادر است شبکه های بسامد فضایی بالا را ببیند که در این جا مورد استفاده نیست. .
سوالات یا اهداف پایان نامه :
هدف اصلی این پژوهش بررسی عملکرد گذرگاه مگنوسلولار درافراد دارای ویژگی های شخصیتی اسکیزوتیپی با استفاده از دستگاه پریمتری هامفری است که تاکنون در این افراد به کار گرفته نشده است. این آزمون دقیقا” مطابق با ویژگی های عصبی خاص مگنوسلولار ساخته شده و می توان فرضیه نقص مگنوسولار را با توجه به این ویژگی ها در این افراد مورد آزمون قرار داد و سپس عملکرد سیستم مگنوسلولار افراد دارای ویژگیهای شخصیتی اسکیزوتیپی را با افراد بهنجار مقایسه کرد.
