پایان نامه انعکاس تصاویر افراد معلول و معلولیت در فیلم‌های منتخب

عنوان کامل پایان نامه : مشخص کردن نحوه انعکاس معلولیت و تصویرسازی از افراد معلول در فیلم‌های منتخب

۲ـ ۳ـ ۲ـ سینمای معلولیت در ایران

متاسفانه همانطور که پیشتر اشاره شد مرکز مشخص و یا اسناد معتبری که بتوان در آنها تاریخچه سینمای معلولیت در ایران را بررسی کرد وجود ندارد. لذا نویسنده در این بخش بیشتر به گفتارهایی از اساتید دعوت شده در همایش رسانه و معلولیت که آذرماه ۸۷ در تالار ابن خلدون دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران برگزار شد و در آن حضور داشت، می‌پردازد.

در اغلب موارد، شخصيت‌ها و افراد داراي ناتواني جسمي در سينما، تلويزيون و روزنامه‌ها، به شيوه‌اي صحيح و واقعي نشان داده نمي‌شوند و بيشتر صورتي منفي دارند براي مثال مانند فرد فلجي كه ناهنجار يا جنايتكار است. در ضمن اغلب جنايتكاران داراي معلوليت نشان داده مي‌شوند چنان كه به گونه‌اي تلخ و گزنده اين امر القاء مي‌شود كه به واسطه شرارت و بدي ذاتي خود به ناتواني و معلوليت گرفتار شده‌اند. هرچند اين افراد بيش از آنكه به صورت جنايتكار به تصوير درآيند به عنوان افرادي ناهنجار مجسم شده‌اند (Longmore, 1985).

اين طرز تلقي را سال‌هاي اخير در چند مجموعه نمايشي كه در تلويزيون ايران و در ماه رمضان به نمايش درآمده‌اند به راحتي مي‌توان ملاحظه كرد. افرادي كه با وجود برخورداري از ثروت به واسطه برخي گناهان يا اعمال ضداخلاقي اينك به بيماري سخت و كشنده‌اي دچار شده‌اند يا گرفتار صندلي چرخ‌دار هستند (کمالی، ۱۳۸۶).

مهدی منتظر قائم، عضو هیأت‌علمی گروه ارتباطات دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران، برخوردهاي مناسبتي با معلوليت را در تلویزیون ایران، يكي از زشت‌ترين حالت‌ها از بازنمايي واقيعت‌هاي جامعه افراد معلول می‌داند .وی سبک تولید محتوا در صدا و سیما را به نحوی که صرفاً در روز جهاني افراد معلول به سراغ يك آسايشگاه رفته و افراد معلول به نمایش درمی‌آیند. درحالي كه ۳۶۴ روز ديگر سال كاري براي اين گروه اجتماعي انجام نمی‌شود را يك نوع بازنمايي توريستي يا فرهيخته‌نمايي از معلولیت می‌داند وي اشاره مي كند كه این امر در حالی انجام مي گيرد كه افراد معلول در نقش يك مجري، گوينده يا خبرنگار در تلويزيون نشان داده نمی‌شوند. زمينه ورود این افراد به زندگي عادي تسهيل نمی‌شود و متأسفانه در اغلب موارد سينمايي يا تلويزيوني هيچ گاه يك فرد معلول در موقعيت يك فرد عادی به چشم نمی‌خورد. از نظر او در توليد محتوا درباره افراد معلول دچار دو نوع آفت و نقص هستيم:

۱ـ توليد محتوا از سر روشنفكرنمايي، اومانيسم، جلب ترحم و موارد مشابه، اينگونه تعبير مي‌شود كه افراد معلول نيازمند نگاه خاص، توجه ديگران، دلسوزي و ترحم هستند.

۲ـ در تلويزيون و سينما يا حتي مطبوعات معمولاً بازنمايي معلوليت از سر كنجاوي است. يعني نوعي توریسم اجتماعي، سوژه‌اي به نام معلوليت در قالب گزارش تصويري، محتواي مطبوعاتي، عكس، فيلم و داستان در يك آسايشگاه شكار مي شود تا کنجکاوی مخاطب برطرف گردد.

سوالات یا اهداف پایان نامه :

سوال اصلی

ـ انعکاس تصاویر افراد معلول و معلولیت در فیلم‌های منتخب چگونه است؟

سوالات فرعی

۱ـ فیلم‌های منتخب منطبق بر کدام الگوی معلولیتی ساخته شده‌اند؟

۲ـ میزان انطباق فیلم‌های منتخب با الگوهای معلولیت تا چه حد و چگونه است؟

۳ـ  کدام مؤلفه‌های الگوهای معلولیت بیشترین انعکاس را در هر یک از فیلم‌های منتخب دارند؟

۴ـ فیلم‌های منتخب به کدام یک از کلیشه‌های رایج در انعکاس معلولیت پرداخته‌اند؟

۵ـ میزان کلیشه‌سازی از معلولیت در فیلم‌های منتخب تا چه حد و چگونه است؟

برای دیدن جزئیات بیشتر ، خرید و دانلود آنی فایل متن کامل با فرمت ورد می توانید به لینک زیر مراجعه نمایید:

لینک متن کامل پایان نامه رشته روانشناسی با عنوان : مشخص کردن نحوه انعکاس معلولیت و تصویرسازی از افراد معلول در فیلم‌های منتخب