پایان نامه ارشد میزان کلیشه‌سازی از معلولیت در فیلم‌های منتخب

عنوان کامل پایان نامه : مشخص کردن نحوه انعکاس معلولیت و تصویرسازی از افراد معلول در فیلم‌های منتخب

۲ـ ۳ـ ۱ـ ۲ـ ناشنوایی

در رابطه با ناشنوایی و سینما نیز می‌توان گفت که در دوران سینمای صامت، فیلم، پل ارتباطی بین شنوایی و دنیای ناشنوایان بود. تا سال ۱۹۲۹ که اوج این دوران بود، افراد جامعه ناشنوایان مشارکت برابر با دیگر افراد جامعه در رفتن به تئاتر داشتند ولی بعد از آن، استودیوهای فیلم‌سازی از درج زیرنویس در قسمت‌های مکالمه فیلم خودداری کردند و این امر منجر به محرومیت افراد ناشنوا شد. این امر نشانگر این بود که چگونه پیشرفت فنآوری منجر به محرومیت برخی شهروندان از دسترسی به فعالیت های مبتنی بر جامعه شد. در دوره  سینمای صامت ساچمن موفق شد که حداقل پنج بازیگر ناشنوا را شناسایی کند با این وجود، به هیچ بازیگر ناشنوایی نقش اول فیلم داده نشد تا زمانی که فیلم کودکان کمتر خدا[۱] ساخته شد و هنرپیشه آن مارلی ماتلین[۲] جایزه اسکار بهترین هنرپیشه نقش زن را از آن خود کرد (Schuchman, 1988).

به نظر می‌رسد که این روند بازیگری توسط افراد ناشنوا به علت حمایت‌های زیادی که از آن به عمل آمد، ادامه پیدا کرد. در سال‌های قبل از آن استفاده از زبان اشاره مترادف بود با ارتباطات سری و مرموزانه ، این برداشت تا زمانی که ارتباطات غیرکلامی و بدنی به عنوان بخش جدایی‌ناپذیر رشد شخصیتی محسوب شد ادامه داشت. (Safran&Educ, 1998)

نوردن از زبان ساچمن، بازگو می کند که تصاویر متحرک، ناشنوایی را بیش از اندازه سهل گرفته و به مسائل مرتبط با زبان جامعه ناشنوایان بی‌توجهی کرده است. پیش از سال ۱۹۸۶ فقط یک فیلم وجود داشت که در آن افراد ناشنوا گفتگو می‌کردند با نام قلب یک شکارچی تنهاست[۳]  و عجیب اینکه این نقش‌ها را افراد شنوایی به عهده داشتند که از مهارت کافی برای گفتگو به زبان اشاره نیز برخوردار نبودند. (Norden, 1994)

سفران، در مقاله خود بیان می‌کند که از سال ۱۹۷۹ تا ۱۹۸۶ تنها ۳ فیلم با موضوع ناشنوایی به نمایش در آمده است وی علت این امر را کنترل صنعت فیلم‌سازی توسط افراد غیرمعلول می‌داند. از سویی نیز، کمبود و یا عدم آگاهی نسبت به چگونگی برقراری ارتباط با فرد ناشنوا و همچنین وابستگی فرد به زبان اشاره و یا فردی که رابط او باشد را از دلایل کمبود فیلم‌نامه و نقش در زمینه ناشنوایی برمی شمارد. وی بیان می‌کند که افراد ناشنوا معمولاً در اکثر فیلم‌ها وابسته به دیگران و ترحم‌انگیز نمایش داده شده‌اند. (Safran&Educ, 1998)

۲ـ ۳ـ ۱ـ ۳ـ نابینایی

حدود ۱۳ درصد از معلولیت‌ها را نابینایی به خود اختصاص می دهد. این عدد نشان دهنده مقدار واقعی در جمعیت کلی است. دلیل اینکه در فیلم‌ها نابینایی زیاد به تصویر کشیده می‌شود این است که اولاً معلولیت آشکاری است بنابراین موضوع خوبی برای فیلم‌های درام بوده و در طول شبانه روز برای همه افراد تجربه‌پذیر است. دوم، ترس و بیم مردم از نابینایی زیاد بوده و مردم غالباً از برقراری ارتباط با فرد نابینا پرهیز می‌کنند. برای بسیاری از مردم یادگیری درباره نابینایی در یک سالن نمایش راحت تر از خیره شدن به یک فرد نابینا در یک محیط عمومی است. سوم اینکه به نظر کلوباس ۱۹۸۸ شخصیت هلن کلر نا بینایی را به موضوعی محبوب در سینما تبدیل کرده است و در آخر اینکه از نظر کلوباس برداشت بیشتر نویسندگان از اختلالات بینایی تاریکی مطلق است و کم‌بینایی، موضوعی پرفروش در هالیوود تلقی نمی‌شود. سینما نیز به استفاده از هنرمندان بینا برای ایفای نقش فرد نابینا عادت کرده است (به استثنای نقش هلن کلر در فیلم رستگاری[۴] و ری چالرز در فیلم سرود برای عشاق[۵]) (Klobas, 1988).

[۱]. Children of a lesser God  – ۱۹۸۶

[۲] Marlee Matlin

[۳]. The Heart is a Lonely Hunter – 1968

[۴]. Deliverance – 1918

[۵]. Blues for Lovers – 1966

سوالات یا اهداف پایان نامه :

سوال اصلی

ـ انعکاس تصاویر افراد معلول و معلولیت در فیلم‌های منتخب چگونه است؟

سوالات فرعی

۱ـ فیلم‌های منتخب منطبق بر کدام الگوی معلولیتی ساخته شده‌اند؟

۲ـ میزان انطباق فیلم‌های منتخب با الگوهای معلولیت تا چه حد و چگونه است؟

۳ـ  کدام مؤلفه‌های الگوهای معلولیت بیشترین انعکاس را در هر یک از فیلم‌های منتخب دارند؟

۴ـ فیلم‌های منتخب به کدام یک از کلیشه‌های رایج در انعکاس معلولیت پرداخته‌اند؟

۵ـ میزان کلیشه‌سازی از معلولیت در فیلم‌های منتخب تا چه حد و چگونه است؟

برای دیدن جزئیات بیشتر ، خرید و دانلود آنی فایل متن کامل با فرمت ورد می توانید به لینک زیر مراجعه نمایید:

لینک متن کامل پایان نامه رشته روانشناسی با عنوان : مشخص کردن نحوه انعکاس معلولیت و تصویرسازی از افراد معلول در فیلم‌های منتخب