عنوان کامل پایان نامه : بررسی رابطه جهت گیری هدف، سبک های یادگیری با یادگیری خودتنظیم
۲-۱-۳- خود تنظیمی یادگیری پینتریچ
خودتنظیمی در یادگیری از مقوله هایی است که به نقش فرد در فرایند یادگیری توجه دارد. این سازه ابتدا در سال ۱۹۶۷ توسط بندورا مطرح شد. این سازه در نظریه های مختلف روانشناسی از جمله نظریه های رفتاری، شناختی، شناخت اجتماعی، و ساخت گرایی مورد توجه قرار گرفته است. صاحب نظران مختلف الگوهای متفاوتی از خودتنظیمی در یادگیری ارائه داده اند. از جمله این الگوها، الگوی پینتریچ(۱۹۸۶) است. در این الگو خودتنظیمی در یادگیری به استفاده از راهبردهای شناختی، فراشناختی، و مدیریت منابع اطلاق می شود.
پينتريچ (۲۰۰۸) چهارچوبي نظري بر پايه ديدگاه شناختي ـ اجتماعي پيشنهاد كرده است. هدف او طبقهبندي و تحليل فرآيندهاي متفاوتي است كه بخشي از يادگيري خود تنظیم را هدايت ميكنند. اين الگو با چهار فرض اساسي تعريف ميشود:
يادگيرندگان فعال هستند، چرا كه آن‌ها تصميم‌گيري ميكنند و براي دانش و درك بيشتر خودشان درگير رفتار ميشوند.
- يادگيرندگان توانايي بالقوهاي براي تنظيم يادگيري خودشان دارند.
- يادگيرندگان از تعدادي از اهداف و معيارهايي كه بايد پيشرفت خودشان را با آن‌ها بسنجند، آگاهي دارند.
- فعاليتهاي خود تنظيمي يادگيري بين بافت، فرد و موقعيت اجتماعي افراد رابطه برقرار مي کند (وينتر، ۲۰۰۴).
سوالات یا اهداف پایان نامه :
- بررسی قدرت پیش بینی کنندگی جهت گیری هدف بر یادگیری خود تنظیمی.
- بررسی قدرت پیش بینی کنندگی سبک های یادگیری بر یادگیری خود تنظیمی.
- بررسی قدرت پیش بینی کنندگی جهت گیری هدف بر سبک های یادگیری.
