شخصیت فردی و رفتار رانندگی:
برخلاف تصور برخی از افراد، نحوه رانندگی با اتومبیل بیش از ظاهر آن میتواند فرهنگ و سطح اجتماعی فرد را نمایان سازد؛ زیرا چگونگی رانندگی با اتومبیل، بخوبی نشاندهنده وجوه مختلف شخصیتی و رفتاری و درک اجتماعی یک انسان میباشد(سوری، ۱۳۸۸).
در واقع نحوه رانندگی، نمونهای بارز از اخلاق اجتماعی اشخاص میباشد؛ چراکه رعایت قانون و مقررات، احترام به حقوق دیگران. آستانه تحمل فردی در مقابل محرکهای ترافیکی و میزان پاکیزگی و سلامت اتومبیل و ایجاد فضای آرام برای سرنشینان و رانندگان دیگر، همگی نمونههایی از رفتار اجتماعی راننده است که در هنگام رانندگی ناخودآگاه از شخصیت واقعی او منعکس میشود(سوری، ۱۳۸۸).
آمارها نشان میدهد که ۹۰ تا ۹۵ درصد تصادفات، رفتار انسان، عامل تعیینکننده اصلی است و رفتارهای ضداجتماعی با خشونت در رانندگی و نحوه رانندگی خشن نیز با تصادفات رابطه داشته است. در این راستا، بررسیهای متعددی درخصوص رابطه بین ویژگیهای شخصیتی و رفتار رانندگی صورت گرفته است. به نظر میرسد عناصر خاصی از شخصیت باعث رفتارهای قانونشکنانه در رانندگی میشود، ازاینرو این رفتارها منجر به برآورده شدن برخی از نیازهای شخصی فرد گردیده؛ هرچند که با سیستم قانونمند محیط اطراف مغایرت دارد(سوری، ۱۳۸۸).
محققان ترافیک معتقدند بیش از ۹۰ درصد تصادفات تا اندازهای به دلیل شخصیت راننده و وابسته به رفتارهای راننده است و رانندگی مخاطرهآمیز سبب نتایج منفی میشود. رانندگی خطرناک شامل رانندگی رقابتجویانه (لذت بردن از مانور دادن در میان دیگر رانندگان)، رانندگی خطرپذیر (پذیرش خطرات رانندگی برای هیجان و لذت)، رانندگی همراه با خطرپذیری بالا (سرعت و سبقت ناگهانی)، رانندگی پرخاشجویانه مانند (رانندگی با فاصله کم با خودروهای دیگر که اغلب به منظور تنبیه رانندگان صورت میگیرد، گاز دادن از روی خشم، ژستهای خشمناک) نگرشهای مزبور و ویژگیهای شخصیتی که گسترش این رفتارها، ایمنی را به طور جدی تهدید میکند(رستم زاده، ۱۳۸۷).