۱-۴- اهداف پژوهش
۱-۴-۱- هدف کلی
پیش بینی بهزیستی روانشناختی دانش آموزان بر اساس خودکنترلی و سبکهای فرزند پروری
۱-۴-۲- اهداف جزئی
- قدرت پیش بینی کنندگی خودکنترلی بر بهزیستی روانشناختی.
- قدرت پیش بینی کنندگی سبک فرزندپروری والدین بر بهزیستی روانشناختی.
۱-۵- تعریف متغیرها
۱-۵-۱- تعاریف نظری
بهزیستی روانشناختی
مدل ریف از مهمترین مدلهای حوزه بهزیستی روانشناختی به شمار میرود. در این دیدگاه بهزیستی به معنای تلاش برای استعلا و ارتقاست که در تحقق استعدادها و تواناییهای فرد متجلی میشود (ریف، ۱۹۹۵). مدل حاضر بهزیستی روانشناختی را فرآیند رشد همه جانبه ای می داند که در طول عمر گسترده است. از این رو، طرفداران آن همانند ارسطو معتقدند بهزیستی به معنای کسب لذت نیست بلکه تلاش برای خودشکوفایی و ارتقاست که در تحقق استعدادها و تواناییهای فرد متجلی میشود. همچنین ریف (۱۹۹۹) بهزیستی روانشناختی را “تلاش برای کمال در جهت تحقق توانایی های بالقوه واقعی فرد” می داند.
خودکنترلی
بیانگر میزان مطابقت ویژگی های رفتاری خود با شرایط و موقعیت موجود است (کریتنر و کینیکی، ۲۰۰۷). مفهوم خودکنترلی که در سال۱۹۷۴ توسط اشنایدر گسترش یافت، به این معنی است که یک شخص در موقعیت خود چه قدر انعطاف پذیر یا چه قدر پایدار است (کاشال و کوانتس[۱]، ۲۰۰۶).
[۱] – Kashal and Qunstin