۲-۱-۱-۲- تعریف انجمن مشترک ملی از اختلالهای یادگیری
انجمن مشترک ملی برای اختلالهای یادگیری[۱](۱۹۸۸؛ به نقل از هالاهان و کافمن، ۲۰۰۳؛ ترجمه علیزاده و همکاران، ۱۳۸۸) تعریف زیر را ارائه داده است:
اختلال یادگیری اصطلاحی عام است که به گروهی ناهمگن[۲] از اختلالها اشاره دارد که به صورت مشکلات معنادار در اکتساب[۳] و کاربرد شنیدن، صحبت کردن، خواندن، نوشتن، استدلال[۴]یا تواناییهای ریاضی بروز میکند. این اختلالها ذاتی و درونی هستند، فرض بر این است که از اختلال در کارکرد سیستم اعصاب مرکزی ناشی میشوند و احتمال وقوع آنها در تمام دوران زندگی وجود دارد. مشکل در خودنظمدهی، ادراک اجتماعی و تعامل اجتماعی ممکن است با اختلال یادگیری همراه باشد ولی ایجادکنندهی آن نیست. اگرچه
اختلال یادگیری ممکن است با سایر معلولیتها(برای مثال تفاوتهای فرهنگی، آموزش ناکافی یا نامناسب) همراه باشد ولی نتیجه این شرایط یا عوامل نمیباشد.
جدیدترین تعریف اختلال یادگیری توسط مرکز ملی تحقیقات در اختلالهای یادگیری آمریکا[۵](۲۰۰۷؛ به نقل از بهپژوه، ۱۳۹۱) به شرح زیر ارایه شده است:
” اختلال یادگیری، عبارت است از یک اختلال عصبشناختی[۶]که تواناییهای مغز را در زمینهی دریافت، پردازش، ذخیره کردن، بازیابی و پاسخگویی به اطلاعات تحت تأثیر قرار می‌دهد”.
کرک و چالفنت( ۱۹۸۴؛ به نقل از بهپژوه، ۱۳۹۱) اختلال یادگیری را به دو دسته کلی تقسیم میکنند:
“الف) اختلالهای یادگیری رشدی: شامل اختلال در توجه، حافظه، ادراک، تفکر، گوش کردن، توانایی حسی- حرکتی، زبان و گفتار میباشد.
ب) اختلالهای یادگیری در امور آموزشگاهی: اختلال در خواندن، نوشتن، حساب کردن و هجیکردن است”.
[۱]. National Joint Committee for Leaing Disabilities
[۲]. Heterogeneous
[۳]. Acquisition
[۴]. Reasoning
[۵]. National Research Center on Leaing Disabilities
[۶]. Neurological Disorder