تعريف بهرهوري
براي بهرهوري تعاريف متعددي ارائه شده است، بهبود بهرهوري موضوعي بوده كه از ابتداي تاريخ بشر و در كليه نظامهاي اقتصادي و سياسي مطرح بوده است (كريمي و پيراسته، ۱۳۸۳). اما تحقيق درباره چگونگي افزايش بهرهوري بطور سيستماتيك و در چارچوب مباحث علمي تحليلي از حدود ۲۳۰ سال پيش به اين طرف به طور جدي مورد توجه انديشمندان قرار گرفته است. واژه بهرهوري براي نخستين بار به وسيله فرانسوا كنه رياضيدان و اقتصاددان مكتب فيزيوكراسي(حكومت طبيعت) به كار برده شده است. در سال ۱۸۸۳ فرانسوي ديگري به نام «ليتره»، بهرهوري را دانش و فن توليد تعريف كرد. در سال ۱۹۵۰ سازمان همكاري اقتصادي اروپا[۱] به طور رسمي بهره وري را چنين تعريف كرد: بهرهوري حاصل كسري است كه از تقسيم مقدار يا ارزش محصول بر مقدار يا ارزش يكي از عوامل توليد بدست مي آيد(رفيعي و زيبايي،۱۳۸۲: ۷۸).
سازمان بين المللي كار[۲] بهرهوري را چنين تعريف كرده است: بهرهوري عبارت است از نسبت ستاده به يكي از عوامل توليد(زمين،سرمايه، نيروي كار، مديريت. امروزه تقريباً نويسندگان اجماع نظر دارند كه اندازه بهرهوري با تقسيم ارزش ستاده‌ها(محصول) به ارزش نهاده‌ها(داده‌ها) بدست مي‌آيد. همين كه در مقدار معيني از نهاده‌ها، مقدار محصول (با حفظ كيفيت) افزايش يابد يا مقدار نهاده‌هاي بكار رفته براي يك مقدار ثابت محصول كاهش يابد، بهرهوري افزايش مي يابد. بنابراين مقدار شاخص بهرهوري در مجموع ميزان اثربخشي و كارايي در يك سازمان را نشان مي دهد (طاهري،۱۳۸۳).
[۱]-OECD
[۲]-ILO
متن فوق بخش هایی از این پایان نامه بود
برای دیدن جزئیات بیشتر ، خرید و دانلود آنی فایل متن کامل با فرمت ورد می توانید به لینک زیر مراجعه نمایید:
