مفهوم رضايت شغلي
دانشمندان درباره رضايت شغلي[۱] تعاريف مختلفي دارند. در سال(۱۹۳۵) رابرت هاپاک [۲]در ارتباط با عوامل روانشناختي، فيزيولوژيکي و اجتماعي و ويکتور وروم[۳] در سال(۱۹۲۴) در زمینه تمايلات رواني فردی، رضايت شغلي را تعريف نموده اند. در سال(۱۹۸۵) ديويس نيواستورم[۴] رضايت شغلي را، مجموعه اي از احساسات سازگار نسبت به شغل معرفي مي نمايد و معتقد است اين احساس زماني حاصل مي شود که خواسته ها، نيازها، آرزوها و تجربه هايي که شاغل هنگام ورود به سازمان با خود دارد، از طريق شغل بر آورد شود (به نقل از سلطانی،۱۳۸۴). ايجاد رضايت شغلي در فرد بستگي به عوا مل متعددي دارد که در کنار هم موجب حصول نتيجه مطلوب مي شوند. فقدان يک عامل مي تواند فرد را در زمره افراد ناراضي از شغل خود قرار دهد (مهداد،۱۳۹۰). رضایت شغلی به مجموع تمایلات یا احساسات مثبت که افراد نسبت به شغل خود دارند،اطلاق می شود. یعنی هر چه فرد رضایت شغلی بالایی داشته باشد به میزان زیادی شغل خود را دوست داشته، از طریق آن نیازهای خود را ارضا نموده و در نتیجه احساسات مثبتی نسبت به آن خواهد داشت. رضایت شغلی همچنین به تصور و برداشت هر فرد از کار خود و نوع احساسات و نگرشهای مثبت افراد در خصوص شغل خود نیز تعریف شده است (رضایی هرندی، ۱۳۸۹). رضایت شغلی در ساده ترین بیان عبارت از احساس عاطفی مفید و مثبتی که پس از انجام کار در فرد حاصل می گردد. البته رضایت شغلی یک عامل مجرد و تنها نیست بلکه ارتباطی بینابین و پیچیده ای از وظایف شغلی، مسئولیت پذیری، کنش ها و واکنشها، انگیزه ها، تشویقها و دلگرمی هاست(تینگ[۵]، ۲۰۰۷).
[۱]– Job satisfication
[۲]– Rabert Hapak
[۳]– Victor Veroom
[۴]-Davis Nivastorm
[۵]-Ting
متن فوق بخش هایی از این پایان نامه بود
برای دیدن جزئیات بیشتر ، خرید و دانلود آنی فایل متن کامل با فرمت ورد می توانید به لینک زیر مراجعه نمایید:
