پایان نامه رتبه بندی پژوهشگران ایرانی بر اساس نرخ انتشار بهنجارشده در بازه زمانی ۱۹۹۱ تا ۲۰۱۱

۲-۱-۴- مدل­های سنجش بهره­وری علمی

لیسونی و همکاران (۲۰۱۱) ، سابقه تلاش براي سنجش بهره‌وري علمي را به سال ١٩٠٣ باز مي‌گردانند. در اين سال، کاتل[۱] در پژوهشي برای نخستین بار، با مطالعه مجموعه­ای از داده­های نظام­مند برگرفته از مقالات علمی به تفکیک پژوهشگران انفرادی نشان داد که تفاوت آشکاری میان بهره‌وري علمي نویسندگان وجود دارد. پس از وی، کسانی چون پرایس[۲] (۱۹۶۳) و فرانسیس کالتون[۳] (۱۹۲۶) مطالعات پراکنده­ای در این باره داشتند. اما آلفرد جیمز لوتکا[۴] (۱۸۸۰-۱۹۴۹) نخستین کسی بود که به طور جدی و مستقیم به تحقیق پیرامون بهره­وری علمی پرداخت (نوروزی چاکلی، ۱۳۹۰) .

۲-۱-۴-۱- مدل لوتکا

لوتکا (۱۹۲۶) در پژوهش خود به بررسي “توزیع فراوانی بهره­وری علمی” پرداخت که بعدها «قانون لوتکا»، «قانون مربع معکوس» یا «قانون بازدهی پدیدآوران» نامیده شد (احمد و رحمان[۵]، ۲۰۰۹) .

وی برای دستيابي به الگوي پديدآوري در اين دو حوزه، به شناسايي نويسندگان و فراواني آثار آنان در حوزه فیزیک و شیمی پرداخت. لوتكا مرز‌هاي پژوهش خود را به دو اثر مرجع جامع[۶] محدود كرد. در عين حال، وي تنها به بررسي نويسندگان نخستي كه نام خانوادگي آن­ها با حروف A و B آغاز مي‌شد بسنده كرد. بدين ترتيب، لوتکا ديگر همکاران را در نظر نگرفت و از هیچ آزمون آماری برای تعیین سطح معنی­داری استفاده نکرد (عصاره و مصطفوی،۱۳۹۰) .

[۱]. Cattel

[۲]. Price

[۳]. Francis Galton

[۴]. Alfred J. Lotka

[۵]. Ahmed & Rahman

4. ۴٫ “Chemical Abstracts”, “Auerbach’s Geschichtstafeln der Physik”

 متن فوق بخش هایی از این پایان نامه بود

برای دیدن جزئیات بیشتر ، خرید و دانلود آنی فایل متن کامل با فرمت ورد می توانید به لینک زیر مراجعه نمایید:

لینک متن کامل پایان نامه فوق با فرمت ورد